Συναυλία Black Earth

black-earth_

Βlack Earth

Δύο όργανα ξεκινούν μία περιπλάνηση κάπου στον ευρωπαϊκό νότο, διασχίζουν τη Μεσόγειο φτάνοντας ως την καρδιά της εβραϊκής μουσικής. Από χώρα σε χώρα συναντούν ήχους, μελωδίες, παραδόσεις και μια μοναδική ιστορία που εμπνέει συνθέτες να δημιουργήσουν έργα με άρωμα και χρώμα μια άλλης πατρίδας. Από το Φλαμένκο και τα νανουρίσματα της Ανδαλουσίας στους βαλκανικούς ρυθμούς των χορών της Ρουμανίας, και από το ταμπεραμέντο της τσιγγάνικης ψυχής μέχρι το μοιρολόι της «μαύρης γης» των Τούρκων…
Η Ελένη Νταφέκα (πιάνο) και ο Λαέρτης Κοκολάνης (βιολί) θα μιλήσουν με νότες για χαμένες πατρίδες.
Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017 στις 20:30
black-earth

Περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση θα βρείτε στην ιστοσελίδα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών: http://www.koa.gr/gr/Events/black_earth

 

Αγάπα με αν τολμάς

15326538_740343116131424_2192109942019179864_n

– Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι..
– Όλες ίδιες είναι…

– Δεν μπορώ να σε περιμένω άλλο…
– Εγώ δεν θέλω δεσμεύσεις…

– Δεν με καταλαβαίνεις, ποτέ δεν μιλάμε!
– Άσε με στην ησυχία μου..

– Δε με θες όπως παλιά… Δε σε νοιάζει πια!
– Με έπρηξες πάλι με την γκρίνια σου!

– Εγώ ξέρω ότι ο άντρας….
– Ε βέβαια εγώ δεν είμαι αρκετά καλός για σένα!

– Που κοιτάς;;; Μόνο εμένα θα κοιτάς!
– Μην αρχίζεις πάλι με τις υστερίες σου…

– Όλα λάθος τα κάνω…με τίποτα δεν ικανοποιείσαι!

Το σεμινάριο απευθύνεται σε άντρες και γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας, που είτε δεν σχετίζονται σταθερά ή στενά με κάποιον, είτε είναι σε σχέση που υπάρχει δέσμευση μεταξύ των συντρόφων.

Ενδεικτικά θα ασχοληθούμε με τα παρακάτω θέματα:

– Πώς και με ποια κριτήρια επιλέγουμε ή δεν επιλέγουμε σύντροφο;
– Ποιοι είμαστε προτού ξεκινήσουμε να σχετιστούμε με τον άλλον;
– Πώς σχετιζόμαστε με το σύντροφό μας; Γιατί καταλήγουμε να
επαναλαμβάνουμε τα ίδια;
– Για ποιους λόγους μένουμε στη σχέση;
– Γιατί δεν εμπιστευόμαστε το σύντροφό μας;
– Πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε πιο αποτελεσματικά;
– Ποια στοιχεία κάνουν τη σχέση μη υγιή; Πώς μπορούμε να
απαλλαγούμε από αυτά;
– Πώς επηρεαζόμαστε από το περιβάλλον μας και την οικογένεια
προέλευσής μας;

Συντονίστριες:

Αρετή Δρακάκη: Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Εβελίνα Κοκκίνη: Ψυχοθεραπεύτρια – Ομαδική Αναλύτρια

– Κόστος συμμετοχής: €30,00 το άτομο

– Οι ενδιαφερόμενοι χρειάζεται να δηλώσουν συμμετοχή στο 6940 989603 ή στο 6973 430635

– Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Για την καλύτερη διασφάλιση της συμμετοχής σας υπάρχει η δυνατότητα κατάθεσης του ποσού των €30,00 στην Alpha Bank στον τραπεζικό λογαριασμό ΙΒΑΝ: GR5801401940194002101025930 (Δικαιούχος: Δρακάκη Αρετή), αναγράφοντας το ονοματεπώνυμό σας.
Πρόσφατες δημοσιεύσεις

Βιωματικό σεμινάριο : Διαχείριση άγχους

14591625_10153959613595980_6802010342364034166_n

Αν κάποια από τα παρακάτω σας φαίνονται οικεία, τότε ένα σεμινάριο διαχείρισης άγχους μπορεί να σας φανεί χρήσιμο.

• Αντιμετωπίζετε στρεσογόνες καταστάσεις που σχετίζονται με την εργασία σας; (ανεργία, οικονομικές δυσκολίες, συγκρούσεις στον εργασιακό χώρο, επαγγελματικές αλλαγές, υπερβολικό φόρτο εργασίας, συνταξιοδότηση) Continue reading

Αυταρχική ή φιλελεύθερη συμπεριφορά των γονιών και οι επιπτώσεις στην εφηβεία

sfakianakis-antonis-122

Φωτ.: Αντώνης Σφακιανάκης

(Ομιλία του ψυχιάτρου-ψυχοθεραπευτή Γεράσιμου Φραντζιού στο Δήμο Υμηττού, 26.4.1991)

Τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται λόγος ολοένα και περισσότερο για πολλές και ποικίλες κρίσεις: οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτισμικές, εθνικές, και βέβαια για την κρίση της νεολαίας και της εφηβείας.

Υιοθετώντας λοιπόν για τον όρο “κρίση” την έννοια που ο Ισπανός συγγραφέας και φιλόσοφος Ορτέγκα υ Γκασσέτ χρησιμοποίησε στα 1942, ότι δηλαδή ο άνθρωπος περιέρχεται σε μια αρνητική αντιμετώπιση της ζωής λόγω παρεμβαλλομένης αβεβαιότητας και αναταραχής, θα ήθελα, μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα των κρίσεων, να ξεκινήσω την ομιλία μου για τα πρότυπα της συμπεριφοράς των γονιών προς τους εφήβους, με μία θετική-αισιόδοξη παρατήρηση.

Σύμφωνα με τις συστηματικές μελέτες που έχουν γίνει αλλά και με την προσωπική μας εμπειρία, είτε πάρουμε σαν ένδειξη της εφηβικής κρίσης τη συγκινησιακή ζωή του εφήβου, είτε την ποιότητα των σχέσεών του με τους γονείς του, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η εφηβεία εξελίσσεται χωρίς κρίσεις (όπως ορίστηκαν παραπάνω) ή αξιοπαρατήρητες συναισθηματικές διαταραχές. Γενικά οι έφηβοι καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα μιας πειθαρχίας, μοιράζονται με τους γονείς τους ένα κοινό σύνολο αξιών και διατηρούν σχετικά αρμονικές σχέσεις με την οικογένειά τους.

Ασφαλώς δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό να τα βγάλεις πέρα με το στάδιο της εφηβείας. Σ’ αυτή την περίοδο της τρομακτικής αλλαγής για όλους στην Οικογένεια, ο καθένας παρουσιάζεται αλλοιώτικος και σχεδόν θα πρέπει να αρχίσουν τη γνωριμία τους από την αρχή. Continue reading

«Γελοιοποιήστε το ψευτονταηλίκι!»

Papachristou Stefanos-107

Φωτ.: Στέφανος Παπαχρήστου

Νίκος Σιδέρης: «Παιδαγωγοί, γονείς, μεγάλοι και παιδιά, μη φοβάστε τους ψευτονταήδες! Γελοιοποιήστε το ψευτονταηλίκι!» 

Συνέντευξη στην Αργυρώ Μουντάκη

Ο ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και συγγραφέας Νίκος Σιδέρης μας έχει συνηθίσει σε βιβλία πρωτότυπα, βιβλία που έχουν να δώσουν ένα λιθαράκι γνώσης και φρέσκιας σκέψης στην επιστήμη αλλά και στην κοινωνία. Με το καινούριο του βιβλίο «Bullying-κι όμως νικιέται» ο Νίκος Σιδέρης μας δείχνει τον τρόπο να νικήσουμε αυτό το δύσκολο και επικίνδυνο φαινόμενο. Πάνω απ’ όλα συλλογικά, με συνεργασία των ενηλίκων, των φορέων αλλά και των παιδιών. Πρόκειται για μια «ένεση» αλλαγής κουλτούρας, που επιβάλλει να σταματήσουμε να φοβόμαστε το bullying και να αρχίσουμε να το γελοιοποιούμε, το ίδιο αλλά και τα υποκείμενα που το πράττουν.

Στο βιβλίο μιλάτε για το φαινόμενο bullying ως το αποτέλεσμα ιστορικών διεργασιών στην Ελλάδα. Θέλετε να μας πείτε γι’ αυτό;

Πολλές διεργασίες συνέκλιναν για να λάβει το ψευτονταηλίκι (αυτό είναι το bullying) τις διαστάσεις κοινωνικού ζητήματος. Η δεσπόζουσα και πιο καταλυτική είναι η κραταίωση του καταναλωτικού ναρκισσισμού («Καμαρώνω επειδή καταναλώνω»). Αυτή η πολιτισμική επιταγή παρόξυνε τις τάσεις εγωκεντρισμού και επίδειξης. Αποτέλεσμα, οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, να παραδέρνουν σ’ ένα πέλαγος εντυπώσεων, συγκρίσεων και ανταγωνισμών χωρίς υπόσταση, χωρίς μέτρο και χωρίς κανόνες. Μια τέτοια λογική διαμόρφωσε παιδιά με πρότυπο τη μυθοπλασία «Πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο που γαμεί και δέρνει επειδή έτσι της/του αρέσει». Αυτή η λογική παροξύνει τις φαντασιακές συγκρίσεις, τους ανταγωνισμούς και την επίδειξη ισχύος, αίγλης και σαγήνης. Και αντιστοιχεί στην πεμπτουσία του ψυχικού υποστρώματος που εκδηλώνεται στον σχολικό χώρο και ως ψευτονταηλίκι. Continue reading

Μη γίνεστε λαθρεπιβάτες στη ζωή και στα όνειρα των παιδιών

To σημείο του κύκλου ζωής που βρίσκεται η οικογένεια

unspecified

φωτογραφία Alexander Rodenko

Η βασική έννοια του κύκλου ζωής της οικογένειας συνίσταται στο ότι αυτή περνά από ένα αριθμό αναπτυξιακών σταδίων καθένα από τα οποία απαιτεί αλλαγές στην οργάνωση της. Η οικογένεια συνιστά ένα ανοιχτό ψυχοβιολογικοινωνικό σύστημα που βρίσκεται σε μια διαρκή προσπάθεια διατήρησης της ισορροπίας του , μέσα σε από μια διαδικασίας συνεχούς αλλαγής. Θα πρέπει λοιπόν να να εκτιμηθεί κατά πόσον ο τρόπος λειτουργίας της οικογένειας αντιστοιχεί στην αναπτυξιακή φάση στην οποία αυτή βρίσκεται. Ανάλογα με την φάση του κύκλου ζωής , τα μέλη θα πρέπει να επιστρατεύουν διαφορετικούς μηχανισμούς προσαρμογής. Άλλες φορές θα πρέπει να έρχονται σε μεγάλο βαθμό εγγύτητας που μπορεί να είναι στα όρια της ‘’ συγχώνευσης’’ ή ‘’διάχυσης’’ ( fusion), ενώ άλλες θα πρέπει να απομακρύνονται και να θέτουν αυστηρά τα όρια υπέρ της αυτονομίας και της ιδιωτικότητας τους. Continue reading

Απάντηση στη βία

Print
Γίνεται αλήθεια να γραφτεί ένα ποίημα χωρίς λέξεις;
Μόνο με νότες;
Σε μια γλώσσα παγκόσμια, χωρίς όρια, σύνορα και τέλος, μεγάλοι συνθέτες ανά τους αιώνες πειραματίζονται δημιουργώντας διαχρονικά ποιήματα και μετατρέποντας τις λέξεις σε ήχους, φράσεις, αρμονία. Σε ήχους του πιάνου, του βιολιού, της ορχήστρας, με διαλόγους, “εικόνες”, μεταφορές και παρομοιώσεις…
Ο Λαέρτης Κοκολάνης και η Ελένη Νταφέκα επιλέγουν τέσσερις συνθέτες και μερικές από τις εμβληματικότερες Poème για βιολί και πιάνο, για να παρουσιάσουν ένα συναρπαστικό πρόγραμμα στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών.
Poème op.25 – Ernest Chausson
Poème élégiaque op.12 – Eugéne Ysaÿe
Sonetto 123 del Petrarca – Franz Liszt (για πιάνο)
Poème mystique – Ernest Bloch
“This will be our reply to violence: to make music more intensely,  more beautifully and more devotedly than ever before”
Leonard Bernstein
Πέμπτη, 10 Δεκεμβρίου 2015,
‘Ωρα 20:30
Είσοδος: 8 ευρώ/ 4 ευρώ μειωμένο
* Με την υποστήριξη του Γαλλικού  Ινστιτούτου Αθηνών.

Ο Arthur Schopenhauer πίστευε ότι η μουσική είναι η μόνη τέχνη που δεν αντιγράφει απλώς ιδέες αλλά είναι η ίδια η ενσάρκωση της Bούλησης. Η μουσική μας επιτρέπει να πλησιάσουμε στην πεμπτουσία της συναισθηματικής ζωής, στη λύπη και στη χαρά αυτή καθ’αυτή. Μας επιτρέπει να αντιληφθούμε τον κόσμο απαλλαγμένοι από τα άγχη που μας δημιουργούν οι ανικανοποίητες ανάγκες και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Η μουσική είναι βάλσαμο.

Πηγή: http://plato.stanford.edu/entries/schopenhauer

ετάφραση Ομάδα Αερόστατο)

Η σκοτεινή πλευρά της ελευθερίας

φωτ.: Μαρία Δούκα

φωτ.: Μαρία Δούκα

(….) Περιέγραψα νωρίτερα τέσσερις έσχατες έγνοιες, τέσσερα θεμελιώδη δεδομένα της ύπαρξης –το θάνατο, την απομόνωση, την έλλειψη νοήματος, την ελευθερία– τα οποία, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι μαζί τους, προκαλούν βαθύτατο άγχος. Αυτό που συνδέει την «ελευθερία» με το άγχος δεν είναι διαισθητικά προφανές, γιατί με την πρώτη ματιά η ελευθερία φαίνεται να περιέχει μόνο θετικές συνυποδηλώσεις. Άλλωστε ολόκληρη η πορεία του δυτικού πολιτισμού δεν καθορίστηκε από τη λαχτάρα και τους αγώνες για πολιτική ελευθερία; Κι όμως, η ελευθερία έχει μια σκοτεινή πλευρά. Αν τη δει κανείς από την άποψη της αυτοδημιουργίας, της επιλογής, της βούλησης και της δράσης, η ελευθερία είναι ψυχολογικά σύνθετη και διαποτισμένη με άγχος.

Continue reading

Βιβλίο: ΣυνΤροφικότητα – ΑποΧωρισμός

Εκδόσεις Αρμός 2015

Εκδόσεις Αρμός 2015

Στη διαδρομή της ζωής μας “παίζουμε” τρεις βασικούς ρόλους: του παιδιού, του εραστή, και του γονιού. Σ’ αυτό το παιχνίδι, η συντροφικότητα και ο αποχωρισμός είναι εμπειρίες που προκαλούν συγκίνηση και στο σώμα και στον ψυχισμό, επειδή αφορούν πρόσωπα ή συμβάντα σημαντικά με τα οποία αναπτύσσουμε σχέσεις.

Οι άνθρωποι από φόβο ή ευχαρίστηση δοκιμάζουμε να στριμώξουμε όσο πιο πολλή συντροφικότητα χωράει στη ζωή μας. Την ποιότητα όμως την καθορίζει ο φόβος του αποχωρισμού. Έτσι όταν συναντάμε την συντροφικότητα, ο αποχωρισμός μοιάζει και είναι μια προσυμφωνημένη και αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα.

Με βάση τις σκιερές πλευρές του καθενός μας, στο βιβλίο αυτό, πραγματοποιείται μια διερεύνηση της συντροφικότητας και του φόβου της συντροφικότητας, της εγγύτητας και της απόστασης, της σύνδεσης και της αποσύνδεσης, που, σε κάθε τους εκδοχή, κρύβουν μέσα τους μιαν ελπίδα αγάπης.

Ο Τρύφων Ζαχαριάδης είναι διδάσκων - επόπτης στην Ελληνική Εταιρεία Αναλυτικής Ομαδικής και Οικογενειακής
Θεραπείας. Τακτικό μέλος της International Association for Group Psychotherapy and Group Processes, της
International Family Therapy Association καθώς και του Ερευνητικού και Ακαδημαϊκού Ινστιτούτου Αθηνών.

Μικρές καθημερινές δικτατορίες

φωτ.: Ανδρέας Σχοινάς

φωτ.: Ανδρέας Σχοινάς

(……) Στην καθημερινότητα των οικογενειών είναι συχνές οι καταστάσεις όπου κάποιο μέλος αγανακτεί για την συμπεριφορά των άλλων και δεν συνειδητοποιεί ότι είναι αυτός που τους αδικεί με τη συμπεριφορά του ή με τις απόψεις του.

Η ύπαρξη ψυχοπαθολογίας είναι συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης και κανείς δεν δικαιούται να φαντάζεται ότι κινείται στην απόλυτη λειτουργικότητα. Η ιδεολογικοποιημένη ψυχοπαθολογία όμως, είναι πολύ ύπουλη καθώς δεν αναγνωρίζεται ως δυσλειτουργία, αλλά αντίθετα διακηρύττει την υπεροχή της και ως θιγμένη κατηγορεί όποιον την αμφισβητεί.

Η δικτατορία του σωστού, η δικτατορία της λογικής, η δικτατορία της καθαριότητας, η δικτατορία της ευαισθησίας, η δικτατορία της αισθητικής, η δικτατορία της θυσίας διαβρώνουν και καταστρέφουν τις ζωές των θνητών που προσπαθούν να κρυφτούν από την θνητότητά τους. Όποιος πιστεύει σ’ αυτές τις απατηλές θρησκείες διαπράττει ανθρωποθυσίες, ενώ ο στόχος του είναι να διαφυλαχτεί από την απειλή του κακού.

Continue reading

Πρόσκληση σε βιωματική συνάντηση

Το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου στις 12, σας περιμένουμε στο φιλόξενο Βρυσάκι για να αφεθούμε και να αφουγκραστούμε αυτά που νιώθουμε.

Στο χώρο της ομάδας, όλα όσα είναι του Εαυτού επιτρέπονται. Ακόμα κι αυτά που μάθαμε να φοβόμαστε ή εκείνα που θα θέλαμε να ξεχάσουμε επειδή μας προκαλούν ντροπή. Θα σας περιμένουμε για να τα αγκαλιάσουμε κι αυτά κι εκείνα. Όλα τα δικά μας στο εδώ-και-τώρα.

Γιατί η ομάδα όλα τα χωράει.

Τραβάτε με κι ας κλαίω

Arbus Diane-074

                                           φωτογραφία Arbus Diane                                       

Στα διαπροσωπικά παίγνια των ανθρώπων , η θέση του θύματος είναι καταρχήν περιζήτητη . Καθένας σπρώχνει , τραβάει, κάνει κόλπα, βάζει στους άλλους ή στον εαυτό του τρικλοποδιές , κινεί γνωστούς και βάζει μέσον, εξαντλεί πόρους και μυαλό , κατά κανόνα ασυναίσθητα , ασυνείδητα , ώστε να βρεθεί εκείνος στην θέση του θύματος , όποτε προβλέπεται και συχνά προβλέπεται.

Ο πρώτος λόγος που κάνει τη θέση του θύματος έτσι περιζήτητη είναι ενδοψυχικός. Είμαι στην θέση του θύματος σημαίνει πέρα απ΄όλα τ΄άλλα δύο πράγματα. Την πρωτοβουλία τού τι συμβαίνει δεν την έχω εγώ , αλλά ο άλλος. Και, αν κάποιος χρωστάει στον άλλον, αυτός δεν είμαι εγώ. Continue reading

Κουστούμια και Καπέλα

Τον περασμένο Μάρτιο, η Ομάδα Αερόστατο στη νέα της διαδρομή ” Κουστούμια & Καπέλα” προσπάθησε να ανακαλύψει τις κρυψώνες του Πραγματικού Εαυτού γεμίζοντας τους κινητήρες της με νέες εμπειρίες και συναισθήματα. Στο παρακάτω σύνδεσμο, μπορείτε να δείτε αποσπάσματα από το αφηγηματικό κομμάτι της διαδρομής, το οποίο είναι δια χειρός Μαριάντζελας Γκίντη. Οι ηθοποιοί Χριστίνα Μουδάτσου,Βίβιαν Παπασταμούλη και Γιώργος Μενεδιάτης δίνουν πνοή στα κείμενα μας.

Μαριάντζελα, σ΄ευχαριστούμε που μας υπενθυμίζει πόσο λυτρωτικό είναι όταν το εκεί και τότε γίνεται εδώ και τώρα.

http://vimeo.com/116770750

Mέσα και έξω από τον κύκλο

10808311_625784477533905_1852807620_n

φωτ.: Mitchell Kanaskhevich

 Από οποιαδήποτε πλευρά και αν προσεγγίσουμε την ανθρώπινη κοινωνία, είμαστε υποχρεωμένοι σε κάθε περίπτωση να εξετάζουμε το ανθρώπινο ον μέσα στο πλέγμα των διαπροσωπικών του σχέσεων. Από τη μελέτη των πρωτόγονων πολιτισμών και των σύγχρονων κοινωνιών προκύπτουν στοιχεία τα οποία μας πείθουν ότι οι άνθρωποι ζούσαν πάντα σε ομάδες, που χαρακτηρίζονταν από έντονες και μόνιμες σχέσεις μεταξύ των μελών τους, και πως η ανάγκη του «ανήκειν» αποτελεί ένα πανίσχυρο, θεμελιώδες και καθολικό κίνητρο.

Υπό αυτήν την έννοια δεν είμαστε απλώς κοινωνικά ζώα που απολαμβάνουμε τη συντροφιά των συνανθρώπων μας, αλλά έχουμε και την έμφυτη τάση να αναζητούμε την προσοχή των άλλων μελών του είδους μας και ιδίως την ευνοϊκή τους μεταχείριση. Δε θα μπορούσε να επινοήσει κανείς πιο μοχθηρή τιμωρία, αν κάτι τέτοιο ήταν πρακτικά δυνατό, από το να αφήσει έναν άνθρωπο ελεύθερο μέσα στην κοινωνία, και αυτός να παραμένει απολύτως απαρατήρητος από όλα της τα μέλη.

Continue reading

Εκδήλωση: Oι φαντασιώσεις στις σχέσεις του ζευγαριού

φωτ.: Δημήτρης Παπαδάκος

φωτ.: Δημήτρης Παπαδάκος

Για τους εραστές-συντρόφους της ζωής μας, έχουμε την φαντασίωση-προσδοκία ότι είναι οι «θεραπευτές των τραυμάτων μας». Ελπίζουμε ότι από αυτούς θα πάρουμε ότι δεν μας έδωσαν οι γονείς μας και τους χωρίζουμε όχι γι’ αυτό που είναι, αλλά γι’ αυτό που θα θέλαμε να γίνουν και δεν έγιναν.

Continue reading

Μήπως ήρθε η ώρα να….

Μαριάντζελα Γκίντη

Μαριάντζελα Γκίντη

Με διάφορους τρόπους μαθαίνουμε πώς να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, τα προβλήματα, τις ασθένειες και τις διάφορες μορφές κρίσεων που συναντάμε κατά διαστήματα στη ζωή. Η εμπειρία μας διδάσκει παράλληλα ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα όπως επιθυμούμε, ότι δεν εξαρτώνται μόνο από μας κι ότι πολλές φορές δεν λειτουργούμε με βάση τη λογική.

Continue reading

Ευνουχισμός της σκέψης

Image

Ένα πένθιμο μούδιασμα ορίζει το ψυχολογικό στίγμα της κρίσης. Η πένθιμη χροιά οφείλεται στις πολλαπλές απώλειες που βιώνουν οι άνθρωποι. Χάνουν υλικές απολαβές. Χάνουν το σύμπλεγμα διασκεδαστικής αυταπάτης που καλλιεργούσε ο καταναλωτικός ναρκισσισμός, δηλαδή φαντασιακές ευχαριστήσεις. Χάνουν την εμπιστοσύνη τους στον κόσμο , στον άλλο και σε ό,τι καλό και αγαπητό έβλεπαν στον εαυτό τους. Η απώλεια τόσο της υλικής κατάστασης όσο και της ηδονικής αυταπάτης προκαλεί το βίαιο πένθος. Ωστόσο η δεσπόζουσα ψυχολογική ιδιαιτερότητα της παρούσας κρίσης αντιστοιχεί στο μούδιασμα της σκέψης , του λόγου και της πράξης , που ορίζει τη στάση των ανθρώπων , ιδιαίτερα όσων πλήττονται εξοντωτικά από την κρίση.

Continue reading

Για εσένα που μας ανοίγεις δρόμους

Δύο κείμενα για τον δικό μας άνθρωπο, τη φίλη και συνεργάτιδα μας που ταξιδεύει και μαγεύει το Αερόστατό μας με τις σκέψεις και τις λέξεις μέσα από το βιβλίο της, το “Τράνζιτ” . Λέξεις που καταφέρνουν να ανοίγουν τις εξώπορτες χωρίς κλειδιά. Εισχωρούν στο εσωτερικό και χαμογελούν στις πληγές των δωματίων. Έτσι απλά και καθημερινά. Ανθρώπινα και εκδρομικά.

φωτ.: Aννίτα Λουδάρου

Από τη Νέκτη για το “Τράνζιτ” 

Θα σας πω μια ιστορία. Μια φορά κι έναν καιρό το ‘φερε η ζωή και δυο άνθρωποι μέχρι πρότινος άγνωστοι, σε ταξίδι επάνω, συναντήθηκαν. Συνοδοιπόροι με κοινό προορισμό. Για κάποιο λόγο δεν έπιασαν την ψιλοκουβέντα για τον καιρό ή τα πρακτικά του ταξιδιού. Ζεστή ήταν η ατμόσφαιρα, ασχέτως καιρού. Τα είπαν σχεδόν αμέσως σαν φίλοι από παλιά, χωρίς να μιλούν.

Continue reading

Εκλογίκευση: τα σταφύλια ξινά, τα λεμόνια γλυκά

φωτ.: Gabriellena Franco Fontana

φωτ.: Gabriellena Franco Fontana

Η άμυνα της εκλογίκευσης είναι τόσο οικεία, ώστε να μην χρειάζεται ιδιαίτερη εξήγηση. Πρόκειται για έναν όρο, που όχι μόνον έχει χρησιμοποιηθεί στον καθημερινό λόγο με παρόμοια σημασία με αυτήν που χρησιμοποιείται στα ψυχαναλυτικά συγγράμματα, αλλά, επίσης, αποτελεί κι ένα φαινόμενο, το οποίο οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε διασκεδαστικό, τουλάχιστον όταν το συναντάμε στους άλλους. ‘’είναι τόσο βολικό να είμαστε λογικά όντα’’ σχολίασε ο Benjamin Franklin, ‘’από τη στιγμή που μπορεί κανείς να βρει ή να κατασκευάσει μια εξήγηση για οτιδήποτε έχει στο νου του’’.

Continue reading

Σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σας!

Όλα δείχνουν πως οι συμμετοχές στη νέα διαδρομή του Aερόστατου κάλυψαν όλες τις θέσεις του. Σε όσους από τους φίλους μας δεν πρόλαβαν αυτή την φορά να δηλώσουν συμμετοχή , υποσχόμαστε σύντομα νέα διαδρομή.

Πολλά και τόσα ‘ευχαριστούμε’ για την εμπιστοσύνη σας!

Πρόσκληση στη νέα βιωματική διαδρομή ”Κουστούμια και καπέλα”

Να ξανανταμώσουμε (φωτ.Luigi Ghirri)

Να ξανανταμώσουμε! (φωτ.Luigi Ghirri)

Το αερόστατο βρίσκεται ξανά στην αφετηρία . Σαν να λέμε στην αρχή μια νέας διαδρομής. Σε μια πλακόστρωτη αυλή που αγαπήσαμε , κοντά σ΄ένα βρυσάκι. Κοντά του, γύρω του, εσείς . Δηλώνετε το παρόν , έχοντας μέσα στην παλάμη του ο καθένας και από ένα παρελθόν. Όσο σηκωνόμαστε θα βλέπουμε πολλά. Θα αισθανόμαστε σιγά σιγά κι αυτά που υπήρχαν πιο παλιά εδώ, αλλά για χάριν κάποιων ευθειών απομακρύνθηκαν . Τα κουστούμια που δεν μας χωρούν πια, τα καπέλα που άλλαξαν ύφος και στυλ. Κάπου κάπου η μνήμη αρχίζει να επιμένει. Αναζητά ν΄ακουμπήσει στην προσπάθεια.

Στεκόμαστε και σας περιμένουμε. Να φύγουμε στην νέα διαδρομή. Εσείς είστε αυτό που έρχεται.

Σύγκριση : στο κρεβάτι του Προκρούστη

φωτ.: Νέκτη Σταμέλου

φωτ.: Νέκτη Σταμέλου

Η σύγκριση είναι μια ύπουλη μολυσματική νόσος που διαβρώνει την προσωπικότητα. Ξεκινά από την παιδική ηλικία. Οι γονείς προκειμένου να παραδειγματίσουν και να κινητοποιήσουν τα παιδιά τους, διαρκώς τα συγκρίνουν με άλλα παιδιά.

Το παιδί, ακόμη κι αν πετύχει τον στόχο, νιώθει ευάλωτο. Ο γονιός δεν συνειδητοποιεί τον πόνο που δημιουργεί στο παιδί του. Μπορεί άραγε η αγάπη του γονιού να στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια συμμόρφωσης και απόδοσης;

Continue reading

Ο κήπος του τελευταίου έρωτα

1655991_682785065105829_1574753437_n

Και τι είναι ο έρωτας?

Είναι το επιστέγασμα όλων των συναισθημάτων. Πρωταρχικό και αρχέγονο. Πηγαίο και ζωογόνο. Συναίσθημα βαθύ που γεννιέται από την εξιδανίκευση της μητρικής αγκαλιάς. Είναι όλα όσα είχαμε και όλα όσα δεν είχαμε. Όλα εκείνα που στερηθήκαμε και όλα εκείνα που μας έδωσαν απλόχερα. Από τα μάτια λένε ότι πιάνεται και γίνεται φιλί. Από ποιο βλέμμα όμως ξεκινάει? Από εκείνο το βλέμμα το ανείπωτο, το ανεκδιήγητο, το ανέκδοτο, το μητρικό. Εκείνο το βλέμμα που αναζητάμε εναγωνίως στο μελλοντικό μας εραστή. Είναι ο καθρέφτης της εσωτερικευμένης μάνας, η αντανάκλαση της ψευδαίσθησης της μοναδικότητας του είδους μας. Αυτό που ερωτευόμαστε δεν είναι το άτομο, αλλά η εικόνα που προβάλλουμε πάνω σε αυτό.

Continue reading

Η Ευρώπη στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι

φωτ.: Thomas Robson

φωτ.: Thomas Robson

Γιούλια Κρίστεβα – συνέντευξη

Ευρώπη, μίλα για τις σκοτεινές σου πλευρές.     

Η Ευρώπη στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι.

Γιούλια Κρίστεβα, ας υποθέσουμε πως η Ευρώπη έρχεται στο γραφείο σας και κάθεται στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι σας. Τι θα λέγατε σ’ αυτόν τον παράξενο “ασθενή” σας, οι απογοητεύσεις του οποίου πολλαπλασιάζονται τελευταία;

Πρώτα-πρώτα, θα προσπαθούσα να τον κάνω να μιλήσει για την κρυφή σκιά του, την σκοτεινή του πλευρά, αυτή τη σύγχρονη εκδοχή του προπατορικού αμαρτήματος. Η Ευρώπη πάσχει από τα εγκλήματα που έχει διαπράξει. Όταν άρχισαν την οικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον πόλεμο, άφησαν συνειδητά το παρελθόν και την μνήμη στην άκρη. Για το λόγο αυτό, οι Συνθήκες της Ρώμης του 1957 δεν παραπέμπουν ούτε τον πολιτισμό, ούτε την ιστορία. Ήθελαν να οικοδομήσουν και πάλι την ήπειρο απωθώντας το παρελθόν της, ελπίζοντας να δημιουργήσουν έναν λειτουργικό homo economicus.

Continue reading

Συν-τροφικότητα και Απο-χωρισμός

φωτ.: Βασίλης Γεροντάκος

φωτ.: Βασίλης Γεροντάκος

Τέσσερα μαθήματα στο βιβλιοπωλείο του Αρμού, με εισηγητή τον Τρύφωνα Ζαχαριάδη:

Συν-τροφικότητα και Απο-χωρισμός. Στο ρόλο του παιδιού, του εραστή, του γονιού.

Continue reading

Ανθρώπινες άμυνες ή αλλιώς, ο φόβος της αλλαγής. Μέρος 1o

φωτ.: Albert William Allard

φωτ.: Albert William Allard

Όταν μιλάμε για άμυνες στην ψυχοθεραπεία σίγουρα δεν αναφερόμαστε σε κάτι το οποίο εμφανίζεται μόνο σε αυτή τη διαδικασία. Άρα πρόκειται κατ αρχάς για μια ψυχική διεργασία που προϋπάρχει και στην καθημερινότητα μας. Κι επειδή στην καθημερινότητα του καθένα δεν βρισκόμαστε παρατηρούμε το φαινόμενο αυτό στο πλαίσιο μιας θεραπευτικής σχέσης και μόνο εκεί μπορούμε να βγάλουμε τα όποια συμπεράσματα.

Continue reading

Η ανθρώπινη δίψα για χάδια

φωτ.: Steve McCurry

φωτ.: Steve McCurry

Ο καθένας μας αισθάνεται την ανάγκη να τον αγγίζουν και να τον αναγνωρίζουν οι άλλοι. Ο καθένας μας έχει ανάγκη να κάνει κάτι το χρόνο του ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατό του. Η δίψα των ανθρώπων για χάδια συχνά καθορίζει το τι κάνουν το χρόνο τους. Μπορεί π.χ. να περνούν λεπτά, ώρες ή ακόμα και μια ολόκληρη ζωή προσπαθώντας να εξασφαλίσουν το χαΐδεμα με διάφορους τρόπους, ακόμα και παίζοντας ψυχολογικά παιχνίδια. Από την άλλη μπορούν να περάσουν λεπτά, ώρες ή και μια ολόκληρη ζωή προσπαθώντας ν’αποφύγουν τα χάδια αποσυρόμενοι. Οι ανάγκες αυτές είναι βιολογικές και ψυχολογικές και ο Μπέρνς τις ονομάζει «δίψες».

Continue reading

Μια πιθανή κουλτούρα Φόβου

φωτ.: Willy Ronis

φωτ.: Willy Ronis

Μαθαίνει ο άνθρωπος να φοβάται ;

Είναι δυνατόν να πιστέψουμε πως ο άνθρωπος μαθαίνει να φοβάται ; Κι όμως μια πιθανή ‘’κουλτούρα φόβου’’, που είναι δυνατόν τα παιδιά να γνωρίσουν μέσα στο σπίτι, στο σχολείο αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία, προκαλεί φόβο, δυσπιστία, έλλειψη ανεκτικότητας και επιδείνωση των επιθετικών συμπεριφορών απέναντι σε πιθανούς υπόπτους. Αλλά πως μπορεί να καλλιεργηθεί αυτή η κουλτούρα φόβου και πως αντιμετωπίζεται ;

Continue reading

Ευχές και σκέψεις για τις γιορτές

φωτ.: Nicole Cleary

φωτ.: Nicole Cleary

Μεγαλώσαμε λίγο-πολύ με την παραδοχή ότι τα Χριστούγεννα είναι (ή πρέπει να είναι) η πιο ευτυχισμένη περίοδος του χρόνου. Εντούτοις, κατά την περίοδο των γιορτών, πολλές φορές μας επισκέπτεται απρόσκλητη η κατάθλιψη. Και σίγουρα δεν είναι μόνο ο βαρύς καιρός του χειμώνα που διευκολύνει την άφιξή της.

Continue reading

Ελληνική οικογένεια: όταν η ανάγκη βαφτίζεται αγάπη

φωτ.: Ελευθερία Αγγελάκη

φωτ.: Ελευθερία Αγγελάκη

Ο θεσμός της οικογένειας, κρατά τα σκήπτρα. Είναι ο σημαντικότερος θεσμός του ανθρώπου και γιατί;

Τρύφων Ζαχαριάδης: Ο βιολογικός ορισμός της οικογένειας δεν ανταποκρίνεται στην ευρύτερη  διάστασή του, ούτε κοινωνιολογικά ούτε απόλυτα ψυχολογικά. Συχνά, άτομα χωρίς σχέσεις αίματος μπορούν να αποτελέσουν μία οικογένεια. Η λειτουργία της οικογένειας υπάρχει από τη στιγμή που δημιουργούνται δεσμοί στις σχέσεις των μελών της. Πράγματι, ο θεσμός διατήρησε τα πρωτεία του ισχυρά. Διατηρήθηκε, γιατί είναι ανθρώπινη ανάγκη να ανήκουμε κάπου και να προσδοκούμε αυτό το «κάπου» να μας προσδώσει ασφάλεια, στήριξη, κατανόηση και αποδοχή.

Τι νόημα αποδίδετε στην έννοια της «δεμένης» ελληνικής οικογένειας; Μπορεί να «δέσει» το μέλλον των παιδιών της; Continue reading

Βιώματα αποστέρησης και υπερπροστασίας στα παιδιά

Image

φωτ.: Λουκάς Βασιλικός

Τα πρώιμα βιώματα αποστέρησης έχουν για το παιδί δύο επιπτώσεις. Η πρώτη επίπτωση είναι ότι μαθαίνει να παραιτείται πρόωρα , οπότε αναστέλλεται παντού η δυνατότητα του να διεκδικεί. Όποιος όμως δεν διεκδικεί και δεν μπορεί να πάρει , δύσκολα μπορεί να αποφύγει το συναίσθημα της ζήλειας, όταν μάλιστα βλέπει τους άλλους να παίρνουν χωρίς ενδοιασμό , αυτό που ο ίδιος δεν τόλμησε ποτέ να απαιτήσει. Και επειδή η ζήλεια δημιουργεί ενοχές, που τον κάνουν να αισθάνεται άσχημα , προσπαθεί να την αποφύγει , μετατρέποντας την αδυναμία του σε αρετή.

Continue reading

Για τον έρωτα

φωτ.: Garry Winogrand

φωτ.: Garry Winogrand

Η ματαιότητα των ουσιωδών ερώτων

Tι είναι ο έρωτας;

Ο έρωτας είναι μία ιδιότυπη σύνδεση ανάμεσα στη μαγεία και τα πράγματα. Ειδοποιό στοιχείο της είναι μία τρομακτική απαίτηση. Η απαίτηση για προνομιακή (και, συνήθως, αποκλειστική) θέση μέσα στον πόθο και, ευρύτερα, στην ψυχή του άλλου. Δεν υφίσταται έρωτας που να μην εμπεριέχει και μια απαίτηση πόθου – απαίτηση τελικά και σαρκική. Όμως ο πόθος δεν εξαντλεί το παιχνίδι. Continue reading

Μίλησες. Μιλήσαμε. Ευχαριστούμε!

Στέλιος Μπακλαβάς

Στέλιος Μπακλαβάς

To Σάββατο, με έναν υπέροχο καιρό, το Αερόστατό μας πέταξε πάνω από την Πλάκα κι έκανε μια στάση στο Βρυσάκι. Εκεί βρεθήκαμε μαζί, συνταξιδιώτες στο εδώ και τώρα. Μόνες αποσκευές τα συναισθήματά μας. Κοιτάξαμε από άλλες γωνίες, ακουμπήσαμε, πλησιάσαμε ο ένας τον άλλον, κρατηθήκαμε, νιώσαμε, μιλήσαμε, γίναμε Ομάδα.

Τίποτα δεν θα ήταν ίδιο αν δεν είσασταν εσείς, με την εμπιστοσύνη και το άνοιγμά σας. Το πόσο σας ευχαριστούμε γι’αυτό δεν μπορούν να το χωρέσουν οι λέξεις. Περιμένουμε με λαχτάρα το επόμενο ταξίδι!

Ομάδα Αερόστατο

Σας ευχαριστούμε πολύ

Image

Αγαπητοί φίλοι

‘Ολα δείχνουν πως οι θέσεις για την αυριανή δοαδρομή Σάββατο 9/11 12:00 στο πολυχώρο Βρυσσάκι , καλύφθηκαν .

Οι διαδρομές παλιές αλλά και νέες θα συνεχιστούν και θα ξανασυναντηθούμε σύντομα.  Εκεί που ενώνουμε τις λέξεις , τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας για να  βρούν δρόμους να εκφραστούν και να πετάξουν ελεύθερα πουλιά στους ορίζοντες της ζωής .  Στον κύκλο , στην ομάδα, αφού  καμιά γωνία δεν είναι αρκετή για να μπορείς να δεις τον κόσμο όλο.

Σας ευχαριστούμε πολύ

Καλή μας αντάμωση.

Πρόσκληση σε νέα διαδρομή

Image

Προχωρώ σημαίνει αισθάνομαι .

Προχωρώ σημαίνει συναισθάνομαι .

Προχωρώ σημαίνει σκέφτομαι .

Δεν είναι το ανικανοποίητο. Είναι η αναζήτηση. Και όλα αυτά μαζί σημαίνουν διαδρομή. Μια διαδρομή που μοιάζει με εκδρομή. Μια εκδρομή στην έκφραση των συναισθημάτων μας. Των επιτρεπόμενων, των απαγορευμένων, των επικηρυγμένων, των απωθημένων μας. Αφού όλα δικά μας είναι.

Προχωρώ σημαίνει μιλώ. Μιλάς . Μιλάμε.

Ομάδα Αερόστατο

Η ομάδα Αερόστατο δίνει νέο ραντεβού και περιμένει τους φίλους της στο πολυχώρο Βρυσσάκι ( Βρυσακίου 17 Πλάκα 10555 Αθήνα) στις 9/11/2013 ,12:00

Κρατήσεις θέσεων έως Τρίτη 5/11 / 2013 ( θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας)

Λίγα λόγια για τον παθολογικό ναρκισσισμό

φωτ.: Ελευθερία Αγγελάκη

φωτ.: Ελευθερία Αγγελάκη

(…) Οι εν λόγω ασθενείς εμφανίζουν έναν ασυνήθη βαθμό αυτοαναφοράς στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους ανθρώπους, μια μεγάλη ανάγκη να τους αγαπούν και να τους θαυμάζουν οι άλλοι, όπως και μια περίεργη εμφανή αντίφαση μεταξύ μιας πολύ πληθωρισμένης ιδέας για τον εαυτό τους και μιας υπερβολικής ανάγκης να τους αποδίδουν οι άλλοι τιμές. Η συναισθηματική τους ζωή είναι ρηχή. Continue reading

Αποχωρισμός και εξατομίκευση

φωτ.: Diane Arbus

φωτ.: Diane Arbus

Ανάμεσα στον τέταρτο και όγδοο μήνα της βρεφικής ζωής, το παιδί βγαίνει από την παραδείσια κατάσταση, αρχίζει και καταλαβαίνει τα όρια του, ότι είναι ένα αδύναμο πλάσμα, απόλυτα εξαρτημένο από τη μητέρα, την οποία δεν ελέγχει. Για αυτό τότε αρχίζουν τα βρέφη να κλαίνε ή να παθαίνουν μεγάλους φόβους. Τότε είναι η βάση της δημιουργίας πολλών υποχονδριακών και ψυχοσωματικών ασθενειών. Ένα σωρό άνθρωποι επισκέπτονται γιατρούς επειδή σκέπτονται από το πρωί μέχρι το βράδυ ότι θα πάθουν αυτό, θα πάθουν εκείνο. Continue reading

Σχέση μητέρας – κόρης

Image

Ο μύθος της Περσεφόνης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια συμβολική αναπαράσταση της περιπέτειας της εσωτερικής ζωής που, για να γνωρίσει, θα βυθιστεί στο πένθος, για να μπορέσει κατόπιν να ανθοφορήσει. Καθρεφτίζει τη δύναμη της αλλαγής. Γιατί οι άνθρωποι δε θα μπορέσουν να βιώσουν τις αλλαγές των εποχών αν δεν πενθήσουν. Μόνο έτσι θα αποκτήσουν παρελθόν. Και το παρελθόν είναι αναπόσπαστο μέρος του κόσμου. Continue reading

Οι διαφορές των δύο φύλων στον έρωτα και στις σχέσεις

1239660_425128647599490_7992828_n

Ο έρωτας είναι μια ασυνείδητη επιλογή του συντρόφου εκείνου που ταιριάζει στο καταπιεσμένο τμήμα του εαυτού. Μόλις ο σύντροφος βρει τρόπο έκφρασης ή θεωρήσει ότι βρήκε τρόπο έκφρασης του καταπιεσμένου τμήματος του εαυτού, δεν υπάρχει λόγος να παραδεχτεί την ύπαρξή του. Μια γυναίκα που δεν αισθάνεται αγαπητή, διότι έτσι ένιωθε όταν ήταν παιδί, είναι πολύ πιθανό να επιλέξει έναν άντρα που δεν εκφράζει την αγάπη. Με αυτό τον τρόπο μπορεί εκείνη να κατηγορεί εκείνον για την άσχημη αίσθηση που έχει η ίδια για τον εαυτό της. Continue reading

Γιατί να κάνω ψυχοθεραπεία;

φωτ.: Anita Andrzejewska

φωτ.: Anita Andrzejewska

Γιατί να κάνω ψυχοθεραπεία; Που καιρός για τέτοια; Δεν έχω και τόσο σοβαρό πρόβλημα, Αφού δεν είμαι τρελός..

Και ένα σωρό άλλες φράσεις αλλά και «αναπαραστάσεις» όπως θα λέγαμε οι οποίες σχετίζονται με την καχυποψία του μέσου ανθρώπου αναφορικά με το να ζητήσει βοήθεια από ένα ειδικό της ψυχικής υγείας. Continue reading

Μια θεραπευτική προσέγγιση του γάμου και της σεξουαλικότητας

Image

Η σεξουαλική επαφή και ο γάμος.

Η ψυχική και σωματική συναλλαγή και αλληλεπίδραση μεταξύ μητέρας και παιδιού επηρεάζει όλες τις σχέσεις, συμπεριλαμβανομένης της ενήλικης σεξουαλικής σχέσης. Η ενήλικη σεξουαλική σχέση είναι εκείνη που προσφέρει την ενότητα ποικίλλων φυσικών και ψυχολογικών παραγόντων μιας εγγύτητας, όπως έχει βιωθεί μέσα από τη σχέση μητέρας-παιδιού. Πρόκειται για μια αρχαϊκή κληρονομιά που ενισχύεται από σωματική ικανοποίηση και δικαιολογεί το μέγεθος της έντασής της. Στην εφηβεία, η σεξουαλικότητα, όσο ευχάριστη κι αν είναι, αποτελεί περίοδο προετοιμασίας για μια ενήλικη σχέση. Η εφηβεία πρέπει να είναι μια περίοδος πρακτικής, ένας σταθμός προς τοδρόμο μακροπρόθεσμων ενήλικων σχέσεων, μια πειραματική φάση χωρίς τα πολλά εμπόδια μιας δεσμευτικής σχέσης. Continue reading

Η διχασμένη ελληνική ταυτότητα και το πρόβλημα του εθνικισμού

Βασίλης Γεροντάκος

Βασίλης Γεροντάκος

Ο εθνικός προβληματισμός είναι ένας προβληματισμός ταυτότητας: αρκεί ν’ ασχοληθεί κανείς σοβαρά μ’ αυτή την ψυχαναλυτική κατηγορία για να κατανοήσει ορισμένα πράγματα που δημιουργούν απορίες και οδηγούν σε παράδοξα και αδιέξοδα. Continue reading

Περί ”αμαρτωλής” σεξουαλικότητας

Brassai

Brassai

Σε σημαντικό αριθμό ανθρώπων η σεξουαλικότητα ταυτίζεται έστω κι αν δεν ομολογείται, με την αμαρτία. Στη σκέψη των περισσότερων η χρήση της έννοιας «αμαρτωλός» συνειρμικά οδηγεί στον «έχοντα σεξουαλική δράση». Η πολεμική των περισσότερων θρησκειών με υπερβολή στις «ανάγκες» της ανθρώπινης φύσης (ενόρμηση) οδηγεί στην παράβαση των θρησκευτικών κανόνων. Η άρνηση συμμόρφωσης στους κανόνες του θεού καθώς και η προσωποποιημένη θεότητα που προσβάλλεται άμεσα από τις παραβάσεις των πιστών συνδέονται αναπόσπαστα με την πιθανότητα της βαρύτερης νοηματικά τιμωρίας, το θάνατο, που εκλαμβάνεται ως επιθετικότητα του θεού. Continue reading

Η βαρύτητα του ρήματος ”τρώω”

φωτ.: Debbie Ann Caffery

φωτ.: Debbie Ann Caffery

Ο στοματικός ηδονισμός συντηρεί μια ιδιαίτερη σχέση με τη «συναισθηματικότητα της παχυσαρκίας» μια και στον πρώτο θηλασμό η τροφή συναντιέται με την ευχαρίστηση. Ένας σημαντικός αριθμός ερευνών, αλλά και η καθημερινή παρατήρηση των μητέρων που θηλάζουν, ενισχύουν και επιβεβαιώνουν την άποψη πως η πρόσληψη της τροφής, και μάλιστα η εμπειρία των αρχικών ημερών, δεν είναι μόνο μια ενστικτική κίνηση-ενέργεια, αλλά διατηρεί και ουσιαστικές ψυχικές επιδράσεις. Στο στοματικό στάδιο γίνεται πράξει η απομύζηση του μητρικού στήθους (ένστικτο επιβίωσης) και το πιπίλισμα της θηλής σαν παιχνίδι επαφής με τα χείλη (σεξουαλικότητα). Continue reading

Περί ελευθερίας

Image

Η ελευθερία ως δεδομένο φαίνεται να είναι ο ακριβώς ο αντίποδας του θανάτου. Ενώ ο θάνατος μας τρομοκρατεί, θεωρούμε γενικά την ελευθερία ως κάτι αδιαφιλονίκητα θετικό. Η ιστορία του Δυτικού πολιτισμού δεν σημαδεύτηκε άλλωστε από σταθμούς που προήλθαν από την επιθυμία για ελευθερία και δεν καθορίστηκε εντέλει από την επιθυμιά αυτή ; Continue reading

Σαδιστικά και μαζοχιστικά γνωρίσματα

Aleksandras Macijauskas-007

 Δεν υπάρχει αμφιβολία πώς, ως προς τις πρακτικές συνέπειες, η επιθυμία να εξαρτιέσαι ή να υποφέρεις είναι αντίθετο της επιθυμίας να κυριαρχείς ή να κάνεις τους άλλους να υποφέρουν. Ψυχολογικά όμως και οι δύο τάσεις είναι αποτέλεσμα μιας βασικής ανάγκης που πηγάζει από την ανικανότητα ανοχής της μοναξιάς και της αδυναμίας του εγώ. Προτείνω να ονομαστεί η επιδίωξη που βρίσκεται στη βάση του σαδισμού και του μαζοχισμού συμβίωση. Η συμβίωση, με την ψυχολογική της έννοια, σημαίνει τη συνένωση ενός ατομικού εγώ με ένα άλλο εγώ (ή μια άλλη δύναμη έξω από το εγώ) με τέτοιο τρόπο ώστε καθένα από τα εγώ να χάνει την ακεραιότητα του και καθένα να αλληλοεξαρτιέται απόλυτα από το άλλο. Continue reading