Author Archives: Ανν Λου

To σημείο του κύκλου ζωής που βρίσκεται η οικογένεια

Posted on by

unspecified

φωτογραφία Alexander Rodenko

Η βασική έννοια του κύκλου ζωής της οικογένειας συνίσταται στο ότι αυτή περνά από ένα αριθμό αναπτυξιακών σταδίων καθένα από τα οποία απαιτεί αλλαγές στην οργάνωση της. Η οικογένεια συνιστά ένα ανοιχτό ψυχοβιολογικοινωνικό σύστημα που βρίσκεται σε μια διαρκή προσπάθεια διατήρησης της ισορροπίας του , μέσα σε από μια διαδικασίας συνεχούς αλλαγής. Θα πρέπει λοιπόν να να εκτιμηθεί κατά πόσον ο τρόπος λειτουργίας της οικογένειας αντιστοιχεί στην αναπτυξιακή φάση στην οποία αυτή βρίσκεται. Ανάλογα με την φάση του κύκλου ζωής , τα μέλη θα πρέπει να επιστρατεύουν διαφορετικούς μηχανισμούς προσαρμογής. Άλλες φορές θα πρέπει να έρχονται σε μεγάλο βαθμό εγγύτητας που μπορεί να είναι στα όρια της ‘’ συγχώνευσης’’ ή ‘’διάχυσης’’ ( fusion), ενώ άλλες θα πρέπει να απομακρύνονται και να θέτουν αυστηρά τα όρια υπέρ της αυτονομίας και της ιδιωτικότητας τους. Continue reading →

Τραβάτε με κι ας κλαίω

Posted on by

Arbus Diane-074

                                           φωτογραφία Arbus Diane                                       

Στα διαπροσωπικά παίγνια των ανθρώπων , η θέση του θύματος είναι καταρχήν περιζήτητη . Καθένας σπρώχνει , τραβάει, κάνει κόλπα, βάζει στους άλλους ή στον εαυτό του τρικλοποδιές , κινεί γνωστούς και βάζει μέσον, εξαντλεί πόρους και μυαλό , κατά κανόνα ασυναίσθητα , ασυνείδητα , ώστε να βρεθεί εκείνος στην θέση του θύματος , όποτε προβλέπεται και συχνά προβλέπεται.

Ο πρώτος λόγος που κάνει τη θέση του θύματος έτσι περιζήτητη είναι ενδοψυχικός. Είμαι στην θέση του θύματος σημαίνει πέρα απ΄όλα τ΄άλλα δύο πράγματα. Την πρωτοβουλία τού τι συμβαίνει δεν την έχω εγώ , αλλά ο άλλος. Και, αν κάποιος χρωστάει στον άλλον, αυτός δεν είμαι εγώ. Continue reading →

Mέσα και έξω από τον κύκλο

Posted on by

10808311_625784477533905_1852807620_n

φωτ.: Mitchell Kanaskhevich

 Από οποιαδήποτε πλευρά και αν προσεγγίσουμε την ανθρώπινη κοινωνία, είμαστε υποχρεωμένοι σε κάθε περίπτωση να εξετάζουμε το ανθρώπινο ον μέσα στο πλέγμα των διαπροσωπικών του σχέσεων. Από τη μελέτη των πρωτόγονων πολιτισμών και των σύγχρονων κοινωνιών προκύπτουν στοιχεία τα οποία μας πείθουν ότι οι άνθρωποι ζούσαν πάντα σε ομάδες, που χαρακτηρίζονταν από έντονες και μόνιμες σχέσεις μεταξύ των μελών τους, και πως η ανάγκη του «ανήκειν» αποτελεί ένα πανίσχυρο, θεμελιώδες και καθολικό κίνητρο.

Υπό αυτήν την έννοια δεν είμαστε απλώς κοινωνικά ζώα που απολαμβάνουμε τη συντροφιά των συνανθρώπων μας, αλλά έχουμε και την έμφυτη τάση να αναζητούμε την προσοχή των άλλων μελών του είδους μας και ιδίως την ευνοϊκή τους μεταχείριση. Δε θα μπορούσε να επινοήσει κανείς πιο μοχθηρή τιμωρία, αν κάτι τέτοιο ήταν πρακτικά δυνατό, από το να αφήσει έναν άνθρωπο ελεύθερο μέσα στην κοινωνία, και αυτός να παραμένει απολύτως απαρατήρητος από όλα της τα μέλη.

Continue reading →

Ευνουχισμός της σκέψης

Posted on by

Image

Ένα πένθιμο μούδιασμα ορίζει το ψυχολογικό στίγμα της κρίσης. Η πένθιμη χροιά οφείλεται στις πολλαπλές απώλειες που βιώνουν οι άνθρωποι. Χάνουν υλικές απολαβές. Χάνουν το σύμπλεγμα διασκεδαστικής αυταπάτης που καλλιεργούσε ο καταναλωτικός ναρκισσισμός, δηλαδή φαντασιακές ευχαριστήσεις. Χάνουν την εμπιστοσύνη τους στον κόσμο , στον άλλο και σε ό,τι καλό και αγαπητό έβλεπαν στον εαυτό τους. Η απώλεια τόσο της υλικής κατάστασης όσο και της ηδονικής αυταπάτης προκαλεί το βίαιο πένθος. Ωστόσο η δεσπόζουσα ψυχολογική ιδιαιτερότητα της παρούσας κρίσης αντιστοιχεί στο μούδιασμα της σκέψης , του λόγου και της πράξης , που ορίζει τη στάση των ανθρώπων , ιδιαίτερα όσων πλήττονται εξοντωτικά από την κρίση.

Continue reading →

Πρόσκληση στη νέα βιωματική διαδρομή ”Κουστούμια και καπέλα”

Posted on by
Να ξανανταμώσουμε (φωτ.Luigi Ghirri)

Να ξανανταμώσουμε! (φωτ.Luigi Ghirri)

Το αερόστατο βρίσκεται ξανά στην αφετηρία . Σαν να λέμε στην αρχή μια νέας διαδρομής. Σε μια πλακόστρωτη αυλή που αγαπήσαμε , κοντά σ΄ένα βρυσάκι. Κοντά του, γύρω του, εσείς . Δηλώνετε το παρόν , έχοντας μέσα στην παλάμη του ο καθένας και από ένα παρελθόν. Όσο σηκωνόμαστε θα βλέπουμε πολλά. Θα αισθανόμαστε σιγά σιγά κι αυτά που υπήρχαν πιο παλιά εδώ, αλλά για χάριν κάποιων ευθειών απομακρύνθηκαν . Τα κουστούμια που δεν μας χωρούν πια, τα καπέλα που άλλαξαν ύφος και στυλ. Κάπου κάπου η μνήμη αρχίζει να επιμένει. Αναζητά ν΄ακουμπήσει στην προσπάθεια.

Στεκόμαστε και σας περιμένουμε. Να φύγουμε στην νέα διαδρομή. Εσείς είστε αυτό που έρχεται.

Η Ευρώπη στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι

Posted on by
φωτ.: Thomas Robson

φωτ.: Thomas Robson

Γιούλια Κρίστεβα – συνέντευξη

Ευρώπη, μίλα για τις σκοτεινές σου πλευρές.     

Η Ευρώπη στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι.

Γιούλια Κρίστεβα, ας υποθέσουμε πως η Ευρώπη έρχεται στο γραφείο σας και κάθεται στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι σας. Τι θα λέγατε σ’ αυτόν τον παράξενο “ασθενή” σας, οι απογοητεύσεις του οποίου πολλαπλασιάζονται τελευταία;

Πρώτα-πρώτα, θα προσπαθούσα να τον κάνω να μιλήσει για την κρυφή σκιά του, την σκοτεινή του πλευρά, αυτή τη σύγχρονη εκδοχή του προπατορικού αμαρτήματος. Η Ευρώπη πάσχει από τα εγκλήματα που έχει διαπράξει. Όταν άρχισαν την οικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον πόλεμο, άφησαν συνειδητά το παρελθόν και την μνήμη στην άκρη. Για το λόγο αυτό, οι Συνθήκες της Ρώμης του 1957 δεν παραπέμπουν ούτε τον πολιτισμό, ούτε την ιστορία. Ήθελαν να οικοδομήσουν και πάλι την ήπειρο απωθώντας το παρελθόν της, ελπίζοντας να δημιουργήσουν έναν λειτουργικό homo economicus.

Continue reading →

Ανθρώπινες άμυνες ή αλλιώς, ο φόβος της αλλαγής. Μέρος 1o

Posted on by
φωτ.: Albert William Allard

φωτ.: Albert William Allard

Όταν μιλάμε για άμυνες στην ψυχοθεραπεία σίγουρα δεν αναφερόμαστε σε κάτι το οποίο εμφανίζεται μόνο σε αυτή τη διαδικασία. Άρα πρόκειται κατ αρχάς για μια ψυχική διεργασία που προϋπάρχει και στην καθημερινότητα μας. Κι επειδή στην καθημερινότητα του καθένα δεν βρισκόμαστε παρατηρούμε το φαινόμενο αυτό στο πλαίσιο μιας θεραπευτικής σχέσης και μόνο εκεί μπορούμε να βγάλουμε τα όποια συμπεράσματα.

Continue reading →

Μια πιθανή κουλτούρα Φόβου

Posted on by
φωτ.: Willy Ronis

φωτ.: Willy Ronis

Μαθαίνει ο άνθρωπος να φοβάται ;

Είναι δυνατόν να πιστέψουμε πως ο άνθρωπος μαθαίνει να φοβάται ; Κι όμως μια πιθανή ‘’κουλτούρα φόβου’’, που είναι δυνατόν τα παιδιά να γνωρίσουν μέσα στο σπίτι, στο σχολείο αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία, προκαλεί φόβο, δυσπιστία, έλλειψη ανεκτικότητας και επιδείνωση των επιθετικών συμπεριφορών απέναντι σε πιθανούς υπόπτους. Αλλά πως μπορεί να καλλιεργηθεί αυτή η κουλτούρα φόβου και πως αντιμετωπίζεται ;

Continue reading →

Βιώματα αποστέρησης και υπερπροστασίας στα παιδιά

Posted on by
Image

φωτ.: Λουκάς Βασιλικός

Τα πρώιμα βιώματα αποστέρησης έχουν για το παιδί δύο επιπτώσεις. Η πρώτη επίπτωση είναι ότι μαθαίνει να παραιτείται πρόωρα , οπότε αναστέλλεται παντού η δυνατότητα του να διεκδικεί. Όποιος όμως δεν διεκδικεί και δεν μπορεί να πάρει , δύσκολα μπορεί να αποφύγει το συναίσθημα της ζήλειας, όταν μάλιστα βλέπει τους άλλους να παίρνουν χωρίς ενδοιασμό , αυτό που ο ίδιος δεν τόλμησε ποτέ να απαιτήσει. Και επειδή η ζήλεια δημιουργεί ενοχές, που τον κάνουν να αισθάνεται άσχημα , προσπαθεί να την αποφύγει , μετατρέποντας την αδυναμία του σε αρετή.

Continue reading →

Σας ευχαριστούμε πολύ

Posted on by

Image

Αγαπητοί φίλοι

‘Ολα δείχνουν πως οι θέσεις για την αυριανή δοαδρομή Σάββατο 9/11 12:00 στο πολυχώρο Βρυσσάκι , καλύφθηκαν .

Οι διαδρομές παλιές αλλά και νέες θα συνεχιστούν και θα ξανασυναντηθούμε σύντομα.  Εκεί που ενώνουμε τις λέξεις , τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας για να  βρούν δρόμους να εκφραστούν και να πετάξουν ελεύθερα πουλιά στους ορίζοντες της ζωής .  Στον κύκλο , στην ομάδα, αφού  καμιά γωνία δεν είναι αρκετή για να μπορείς να δεις τον κόσμο όλο.

Σας ευχαριστούμε πολύ

Καλή μας αντάμωση.

Πρόσκληση σε νέα διαδρομή

Posted on by

Image

Προχωρώ σημαίνει αισθάνομαι .

Προχωρώ σημαίνει συναισθάνομαι .

Προχωρώ σημαίνει σκέφτομαι .

Δεν είναι το ανικανοποίητο. Είναι η αναζήτηση. Και όλα αυτά μαζί σημαίνουν διαδρομή. Μια διαδρομή που μοιάζει με εκδρομή. Μια εκδρομή στην έκφραση των συναισθημάτων μας. Των επιτρεπόμενων, των απαγορευμένων, των επικηρυγμένων, των απωθημένων μας. Αφού όλα δικά μας είναι.

Προχωρώ σημαίνει μιλώ. Μιλάς . Μιλάμε.

Ομάδα Αερόστατο

Η ομάδα Αερόστατο δίνει νέο ραντεβού και περιμένει τους φίλους της στο πολυχώρο Βρυσσάκι ( Βρυσακίου 17 Πλάκα 10555 Αθήνα) στις 9/11/2013 ,12:00

Κρατήσεις θέσεων έως Τρίτη 5/11 / 2013 ( θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας)

Σχέση μητέρας – κόρης

Posted on by

Image

Ο μύθος της Περσεφόνης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια συμβολική αναπαράσταση της περιπέτειας της εσωτερικής ζωής που, για να γνωρίσει, θα βυθιστεί στο πένθος, για να μπορέσει κατόπιν να ανθοφορήσει. Καθρεφτίζει τη δύναμη της αλλαγής. Γιατί οι άνθρωποι δε θα μπορέσουν να βιώσουν τις αλλαγές των εποχών αν δεν πενθήσουν. Μόνο έτσι θα αποκτήσουν παρελθόν. Και το παρελθόν είναι αναπόσπαστο μέρος του κόσμου. Continue reading →

Οι διαφορές των δύο φύλων στον έρωτα και στις σχέσεις

Posted on by

1239660_425128647599490_7992828_n

Ο έρωτας είναι μια ασυνείδητη επιλογή του συντρόφου εκείνου που ταιριάζει στο καταπιεσμένο τμήμα του εαυτού. Μόλις ο σύντροφος βρει τρόπο έκφρασης ή θεωρήσει ότι βρήκε τρόπο έκφρασης του καταπιεσμένου τμήματος του εαυτού, δεν υπάρχει λόγος να παραδεχτεί την ύπαρξή του. Μια γυναίκα που δεν αισθάνεται αγαπητή, διότι έτσι ένιωθε όταν ήταν παιδί, είναι πολύ πιθανό να επιλέξει έναν άντρα που δεν εκφράζει την αγάπη. Με αυτό τον τρόπο μπορεί εκείνη να κατηγορεί εκείνον για την άσχημη αίσθηση που έχει η ίδια για τον εαυτό της. Continue reading →

Μια θεραπευτική προσέγγιση του γάμου και της σεξουαλικότητας

Posted on by

Image

Η σεξουαλική επαφή και ο γάμος.

Η ψυχική και σωματική συναλλαγή και αλληλεπίδραση μεταξύ μητέρας και παιδιού επηρεάζει όλες τις σχέσεις, συμπεριλαμβανομένης της ενήλικης σεξουαλικής σχέσης. Η ενήλικη σεξουαλική σχέση είναι εκείνη που προσφέρει την ενότητα ποικίλλων φυσικών και ψυχολογικών παραγόντων μιας εγγύτητας, όπως έχει βιωθεί μέσα από τη σχέση μητέρας-παιδιού. Πρόκειται για μια αρχαϊκή κληρονομιά που ενισχύεται από σωματική ικανοποίηση και δικαιολογεί το μέγεθος της έντασής της. Στην εφηβεία, η σεξουαλικότητα, όσο ευχάριστη κι αν είναι, αποτελεί περίοδο προετοιμασίας για μια ενήλικη σχέση. Η εφηβεία πρέπει να είναι μια περίοδος πρακτικής, ένας σταθμός προς τοδρόμο μακροπρόθεσμων ενήλικων σχέσεων, μια πειραματική φάση χωρίς τα πολλά εμπόδια μιας δεσμευτικής σχέσης. Continue reading →

Περί ελευθερίας

Posted on by

Image

Η ελευθερία ως δεδομένο φαίνεται να είναι ο ακριβώς ο αντίποδας του θανάτου. Ενώ ο θάνατος μας τρομοκρατεί, θεωρούμε γενικά την ελευθερία ως κάτι αδιαφιλονίκητα θετικό. Η ιστορία του Δυτικού πολιτισμού δεν σημαδεύτηκε άλλωστε από σταθμούς που προήλθαν από την επιθυμία για ελευθερία και δεν καθορίστηκε εντέλει από την επιθυμιά αυτή ; Continue reading →

Ψυχικό μούδιασμα (μόνωση του συναισθήματος)

Posted on by

942339_394547447324277_1985136382_n

Μια συγκεκριμένη μορφή ανατροφής του παιδιού σε συνδιασμό με την ιδιοσυγκρασία του μπορεί να συντελέσει ώστε η μόνωση του συναισθήματος από το γνωσιακό περιεχόμενο μιας κατάστασης , να καταστεί η κεντρική άμυνα του ατόμου , ακόμη και χωρίς προηγούμενα τραυματικά γεγονότα. Όλοι μας έχουμε γνωρίσει ανθρώπους οι οποίοι ισχυρίζονται πως δεν έχουν συναισθηματικές αντιδράσεις για πράγματα στα οποία οι υπόλοιποι από εμάς αντιδρούμε με έντονα συναισθήματα. Τέτοιοι άνθρωποι , μερικές φορές βλέπουν ως πλεονέκτημα και εξιδανικεύουν την έκφραση λογικών μόνο σκέψεων από μέρους τους. Η οδυνηρή εμπειρία δεν εξαλείφεται εξ ολοκλήρου από την συνείδηση , αποκόπτεται όμως από το συναισθηματικό της νόημα. Όταν όμως ένας άνθρωπος δεν διατηρεί την ικανότητα να απομακρυνθεί απ΄αυτή την χωρίς συναίσθημα θέση, ακόμα και όταν προκαλείται τότε οι άλλοι συναισθάνονται οτι στον άτομο αυτό απουσιάζει η συναισθηματική ειλικρίνεια.

Nancy Mc Williams  ”Ψυχαναλυτική διάγνωση”

Φωτογραφία Βασιλικός Λουκάς

Εξιδανίκευση και Υποτίμηση

Posted on by
  • Image
    Η επιθυμία των μικρών παιδιών, να πιστεύουν ότι τα άτομα που κυβερνούν τον κόσμο είναι από τη φύση τους πιο σοφά και πιο ισχυρά από τους συνηθισμένους ανθρώπους που πέφτουν σε σφάλματα, επιβιώνει στους περισσότερους από εμάς και σε μεγαλύτερη ηλικία.
    Όλοι μας εξιδανικεύουμε. Κουβαλούμε υπολείμματα της ανάγκης μας να αποδώσουμε ιδιαίτερη αξία και δύναμη σε άτομα από τα οποία εξαρτιόμαστε συναισθηματικά. Η φυσιολογική εξιδανίκευση είναι ένα ουσιαστικό μέρος της ώριμης αγάπης. Continue reading →