Φωτ: © Marina Dieul

Το πρώτο στοιχείο που το βρέφος προσπαθεί να βρει είναι τα όρια του, τα σύνορα του δηλαδή, που αρχίζει και που τελειώνει. Ποιος είναι ο κόσμος ο μικρός και ποιος ο μέγας. Αυτό το κάνει ενδοβάλλοντας, παίρνοντας μέσα του υπηρεσίες, λειτουργίες της μητέρας. Χωρίς το βρέφος να το καταλαβαίνει, η μητέρα το βοηθάει να καταλάβει που αρχίζει και που τελειώνει . Και τα όρια για να δημιουργήσει το παιδί την πρώτη έκφανση προσωπικότητας είναι το δέρμα, που είναι πολύ σημαντικό, γιατί το μαθαίνει ότι περικλείεται σε κάποια όρια. Αυτό το κάνει η μητέρα. Αυτή καθορίζει τα όρια. Δεν είναι μόνο η ευχαρίστηση του βρέφους αλλά και για να αρχίσει η πρώτη αίσθηση ότι « κάπου αρχίζω, κάπου τελειώνω» και να δημιουργηθεί μια σχετική ασφάλεια στο παιδί. Ελλείψει αυτού, συνεχίζεται η σύγχυση. Τη μην απαρτίωση του εαυτού τη βλέπουμε στις σοβαρές ψυχικές αρρώστιες σχιζοφρένειας, αυτισμό κτλ. Αλλά το πρώτο καθήκον της μητέρας είναι να παίρνει το παιδί αγκαλιά και να το χαϊδεύει . Όχι όλη την ώρα βέβαια…

Ματθαίος Γιωσαφατ, Ψυχίατρος- Ψυχαναλυτής
Απόσπασμα από το βιβλίο ‘Μεγαλώνοντας μέσα στην Ελληνική Οικογένεια’, εκδόσεις Αρμός.