φωτ.: Mitchell Kanaskhevich

 Από οποιαδήποτε πλευρά και αν προσεγγίσουμε την ανθρώπινη κοινωνία, είμαστε υποχρεωμένοι σε κάθε περίπτωση να εξετάζουμε το ανθρώπινο ον μέσα στο πλέγμα των διαπροσωπικών του σχέσεων. Από τη μελέτη των πρωτόγονων πολιτισμών και των σύγχρονων κοινωνιών προκύπτουν στοιχεία τα οποία μας πείθουν ότι οι άνθρωποι ζούσαν πάντα σε ομάδες, που χαρακτηρίζονταν από έντονες και μόνιμες σχέσεις μεταξύ των μελών τους, και πως η ανάγκη του «ανήκειν» αποτελεί ένα πανίσχυρο, θεμελιώδες και καθολικό κίνητρο.

Υπό αυτήν την έννοια δεν είμαστε απλώς κοινωνικά ζώα που απολαμβάνουμε τη συντροφιά των συνανθρώπων μας, αλλά έχουμε και την έμφυτη τάση να αναζητούμε την προσοχή των άλλων μελών του είδους μας και ιδίως την ευνοϊκή τους μεταχείριση. Δε θα μπορούσε να επινοήσει κανείς πιο μοχθηρή τιμωρία, αν κάτι τέτοιο ήταν πρακτικά δυνατό, από το να αφήσει έναν άνθρωπο ελεύθερο μέσα στην κοινωνία, και αυτός να παραμένει απολύτως απαρατήρητος από όλα της τα μέλη.

Continue reading →