Ένα πένθιμο μούδιασμα ορίζει το ψυχολογικό στίγμα της κρίσης. Η πένθιμη χροιά οφείλεται στις πολλαπλές απώλειες που βιώνουν οι άνθρωποι. Χάνουν υλικές απολαβές. Χάνουν το σύμπλεγμα διασκεδαστικής αυταπάτης που καλλιεργούσε ο καταναλωτικός ναρκισσισμός, δηλαδή φαντασιακές ευχαριστήσεις. Χάνουν την εμπιστοσύνη τους στον κόσμο , στον άλλο και σε ό,τι καλό και αγαπητό έβλεπαν στον εαυτό τους. Η απώλεια τόσο της υλικής κατάστασης όσο και της ηδονικής αυταπάτης προκαλεί το βίαιο πένθος. Ωστόσο η δεσπόζουσα ψυχολογική ιδιαιτερότητα της παρούσας κρίσης αντιστοιχεί στο μούδιασμα της σκέψης , του λόγου και της πράξης , που ορίζει τη στάση των ανθρώπων , ιδιαίτερα όσων πλήττονται εξοντωτικά από την κρίση.

Continue reading →

Δύο κείμενα για τον δικό μας άνθρωπο, τη φίλη και συνεργάτιδα μας που ταξιδεύει και μαγεύει το Αερόστατό μας με τις σκέψεις και τις λέξεις μέσα από το βιβλίο της, το “Τράνζιτ” . Λέξεις που καταφέρνουν να ανοίγουν τις εξώπορτες χωρίς κλειδιά. Εισχωρούν στο εσωτερικό και χαμογελούν στις πληγές των δωματίων. Έτσι απλά και καθημερινά. Ανθρώπινα και εκδρομικά.

Θα σας πω μια ιστορία. Μια φορά κι έναν καιρό το ‘φερε η ζωή και δυο άνθρωποι μέχρι πρότινος άγνωστοι, σε ταξίδι επάνω, συναντήθηκαν. Συνοδοιπόροι με κοινό προορισμό. Για κάποιο λόγο δεν έπιασαν την ψιλοκουβέντα για τον καιρό ή τα πρακτικά του ταξιδιού. Ζεστή ήταν η ατμόσφαιρα, ασχέτως καιρού. Τα είπαν σχεδόν αμέσως σαν φίλοι από παλιά, χωρίς να μιλούν.

Continue reading →