Εκδόσεις Αρμός 2015

Στη διαδρομή της ζωής μας “παίζουμε” τρεις βασικούς ρόλους: του παιδιού, του εραστή, και του γονιού. Σ’ αυτό το παιχνίδι, η συντροφικότητα και ο αποχωρισμός είναι εμπειρίες που προκαλούν συγκίνηση και στο σώμα και στον ψυχισμό, επειδή αφορούν πρόσωπα ή συμβάντα σημαντικά με τα οποία αναπτύσσουμε σχέσεις.

Οι άνθρωποι από φόβο ή ευχαρίστηση δοκιμάζουμε να στριμώξουμε όσο πιο πολλή συντροφικότητα χωράει στη ζωή μας. Την ποιότητα όμως την καθορίζει ο φόβος του αποχωρισμού. Έτσι όταν συναντάμε την συντροφικότητα, ο αποχωρισμός μοιάζει και είναι μια προσυμφωνημένη και αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα.

Με βάση τις σκιερές πλευρές του καθενός μας, στο βιβλίο αυτό, πραγματοποιείται μια διερεύνηση της συντροφικότητας και του φόβου της συντροφικότητας, της εγγύτητας και της απόστασης, της σύνδεσης και της αποσύνδεσης, που, σε κάθε τους εκδοχή, κρύβουν μέσα τους μιαν ελπίδα αγάπης.

Ο Τρύφων Ζαχαριάδης είναι διδάσκων - επόπτης στην Ελληνική Εταιρεία Αναλυτικής Ομαδικής και Οικογενειακής
Θεραπείας. Τακτικό μέλος της International Association for Group Psychotherapy and Group Processes, της
International Family Therapy Association καθώς και του Ερευνητικού και Ακαδημαϊκού Ινστιτούτου Αθηνών.

φωτ.: Δημήτρης Παπαδάκος

Για τους εραστές-συντρόφους της ζωής μας, έχουμε την φαντασίωση-προσδοκία ότι είναι οι «θεραπευτές των τραυμάτων μας». Ελπίζουμε ότι από αυτούς θα πάρουμε ότι δεν μας έδωσαν οι γονείς μας και τους χωρίζουμε όχι γι’ αυτό που είναι, αλλά γι’ αυτό που θα θέλαμε να γίνουν και δεν έγιναν.

Continue reading →

φωτ.: Βασίλης Γεροντάκος

Τέσσερα μαθήματα στο βιβλιοπωλείο του Αρμού, με εισηγητή τον Τρύφωνα Ζαχαριάδη:

Συν-τροφικότητα και Απο-χωρισμός. Στο ρόλο του παιδιού, του εραστή, του γονιού.

Continue reading →

φωτ.: Ελευθερία Αγγελάκη

Ο θεσμός της οικογένειας, κρατά τα σκήπτρα. Είναι ο σημαντικότερος θεσμός του ανθρώπου και γιατί;

Τρύφων Ζαχαριάδης: Ο βιολογικός ορισμός της οικογένειας δεν ανταποκρίνεται στην ευρύτερη  διάστασή του, ούτε κοινωνιολογικά ούτε απόλυτα ψυχολογικά. Συχνά, άτομα χωρίς σχέσεις αίματος μπορούν να αποτελέσουν μία οικογένεια. Η λειτουργία της οικογένειας υπάρχει από τη στιγμή που δημιουργούνται δεσμοί στις σχέσεις των μελών της. Πράγματι, ο θεσμός διατήρησε τα πρωτεία του ισχυρά. Διατηρήθηκε, γιατί είναι ανθρώπινη ανάγκη να ανήκουμε κάπου και να προσδοκούμε αυτό το «κάπου» να μας προσδώσει ασφάλεια, στήριξη, κατανόηση και αποδοχή.

Τι νόημα αποδίδετε στην έννοια της «δεμένης» ελληνικής οικογένειας; Μπορεί να «δέσει» το μέλλον των παιδιών της; Continue reading →

Brassai

Σε σημαντικό αριθμό ανθρώπων η σεξουαλικότητα ταυτίζεται έστω κι αν δεν ομολογείται, με την αμαρτία. Στη σκέψη των περισσότερων η χρήση της έννοιας «αμαρτωλός» συνειρμικά οδηγεί στον «έχοντα σεξουαλική δράση». Η πολεμική των περισσότερων θρησκειών με υπερβολή στις «ανάγκες» της ανθρώπινης φύσης (ενόρμηση) οδηγεί στην παράβαση των θρησκευτικών κανόνων. Η άρνηση συμμόρφωσης στους κανόνες του θεού καθώς και η προσωποποιημένη θεότητα που προσβάλλεται άμεσα από τις παραβάσεις των πιστών συνδέονται αναπόσπαστα με την πιθανότητα της βαρύτερης νοηματικά τιμωρίας, το θάνατο, που εκλαμβάνεται ως επιθετικότητα του θεού. Continue reading →

φωτ.: Debbie Ann Caffery

Ο στοματικός ηδονισμός συντηρεί μια ιδιαίτερη σχέση με τη «συναισθηματικότητα της παχυσαρκίας» μια και στον πρώτο θηλασμό η τροφή συναντιέται με την ευχαρίστηση. Ένας σημαντικός αριθμός ερευνών, αλλά και η καθημερινή παρατήρηση των μητέρων που θηλάζουν, ενισχύουν και επιβεβαιώνουν την άποψη πως η πρόσληψη της τροφής, και μάλιστα η εμπειρία των αρχικών ημερών, δεν είναι μόνο μια ενστικτική κίνηση-ενέργεια, αλλά διατηρεί και ουσιαστικές ψυχικές επιδράσεις. Στο στοματικό στάδιο γίνεται πράξει η απομύζηση του μητρικού στήθους (ένστικτο επιβίωσης) και το πιπίλισμα της θηλής σαν παιχνίδι επαφής με τα χείλη (σεξουαλικότητα). Continue reading →

Φωτ: © Νέκτη Σταμέλου

(….) μόνο που αυτές οι οικογένειες είναι πεπεισμένες ότι η αγάπη είναι το κυριάρχο στοιχείο της ζωής των μελών τους. Στους γύρω, για να δείξουν πόσο αγαπημένοι είναι, επαναλαμβάνουν : ‘Εμείς είμαστε μία πάρα πολύ δεμένη οικογένεια’. Αυτό σημαίνει τόσο ‘δεμένη’, που δεν έχει κανείς το δικαίωμα να αποχωριστεί κανέναν αλλά και κανείς δεν είναι ώριμος συναισθηματικά να ξεφύγει από αυτήν! Continue reading →