Δύο κείμενα για τον δικό μας άνθρωπο, τη φίλη και συνεργάτιδα μας που ταξιδεύει και μαγεύει το Αερόστατό μας με τις σκέψεις και τις λέξεις μέσα από το βιβλίο της, το “Τράνζιτ” . Λέξεις που καταφέρνουν να ανοίγουν τις εξώπορτες χωρίς κλειδιά. Εισχωρούν στο εσωτερικό και χαμογελούν στις πληγές των δωματίων. Έτσι απλά και καθημερινά. Ανθρώπινα και εκδρομικά.

Θα σας πω μια ιστορία. Μια φορά κι έναν καιρό το ‘φερε η ζωή και δυο άνθρωποι μέχρι πρότινος άγνωστοι, σε ταξίδι επάνω, συναντήθηκαν. Συνοδοιπόροι με κοινό προορισμό. Για κάποιο λόγο δεν έπιασαν την ψιλοκουβέντα για τον καιρό ή τα πρακτικά του ταξιδιού. Ζεστή ήταν η ατμόσφαιρα, ασχέτως καιρού. Τα είπαν σχεδόν αμέσως σαν φίλοι από παλιά, χωρίς να μιλούν.

Continue reading →

Όλα δείχνουν πως οι συμμετοχές στη νέα διαδρομή του Aερόστατου κάλυψαν όλες τις θέσεις του. Σε όσους από τους φίλους μας δεν πρόλαβαν αυτή την φορά να δηλώσουν συμμετοχή , υποσχόμαστε σύντομα νέα διαδρομή.

Πολλά και τόσα ‘ευχαριστούμε’ για την εμπιστοσύνη σας!

Να ξανανταμώσουμε! (φωτ.Luigi Ghirri)

Το αερόστατο βρίσκεται ξανά στην αφετηρία . Σαν να λέμε στην αρχή μια νέας διαδρομής. Σε μια πλακόστρωτη αυλή που αγαπήσαμε , κοντά σ΄ένα βρυσάκι. Κοντά του, γύρω του, εσείς . Δηλώνετε το παρόν , έχοντας μέσα στην παλάμη του ο καθένας και από ένα παρελθόν. Όσο σηκωνόμαστε θα βλέπουμε πολλά. Θα αισθανόμαστε σιγά σιγά κι αυτά που υπήρχαν πιο παλιά εδώ, αλλά για χάριν κάποιων ευθειών απομακρύνθηκαν . Τα κουστούμια που δεν μας χωρούν πια, τα καπέλα που άλλαξαν ύφος και στυλ. Κάπου κάπου η μνήμη αρχίζει να επιμένει. Αναζητά ν΄ακουμπήσει στην προσπάθεια.

Στεκόμαστε και σας περιμένουμε. Να φύγουμε στην νέα διαδρομή. Εσείς είστε αυτό που έρχεται.

Φουσκώνουμε το πανί μας για πτήση στις 29 Μαρτίου!

Λεπτομέρειες προσεχώς…

φωτ.: Nicole Cleary

Μεγαλώσαμε λίγο-πολύ με την παραδοχή ότι τα Χριστούγεννα είναι (ή πρέπει να είναι) η πιο ευτυχισμένη περίοδος του χρόνου. Εντούτοις, κατά την περίοδο των γιορτών, πολλές φορές μας επισκέπτεται απρόσκλητη η κατάθλιψη. Και σίγουρα δεν είναι μόνο ο βαρύς καιρός του χειμώνα που διευκολύνει την άφιξή της.

Continue reading →

Το συναίσθημα του φόβου θα αποτελεί πάντα αναπόσπαστο στοιχείο της ύπαρξης μας. Όσο όμως κι άν αυτό είναι γενικά αποδεκτό , ο καθένας μας ζει το προσωπικό του φόβο. Ο φόβος βιώνεται και καθρεφτίζεται ” εξατομικευμένα” , γι΄αυτό και έχει πάντα μια προσωπική σφραγίδα.

Τετραλογία του φόβου Fritz Riemann

Με αυτή την γνώση στις αποσκευές του το αερόστατο θα κάνει αύριο την δεύτερη διαδρομή του , κοντά στην ομάδα Εθελοντών Πυροσβεστών Νέας Μάκρης τους οποίους και ευχαριστούμε από καρδιάς για την πρόσκληση τους.

Τελικά ένα βήμα ,ένα μοναδικό βήμα μεσολαβεί από την παιδική στην ενήλικη ζωή.Ένα μοναδικό βήμα μοναχικότητας που μας απομακρύνει από τους γονείς μας , έτσι που να μπορέσουμε να γίνουμε ο εαυτός μας.
Αλλά ακόμα και ο ερημίτης και ο γερόλυκος των βουνών κουβαλάνε πάντα μαζί τους ένα νήμα που τους συνδέει με τους γονείς τους , με τους συγγενείς τους και με τις αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων. Ακόμα και οι πιο ανεξάρτητοι καθώς μιλούν , αυτό το νήμα κρέμεται από το στόμα τους και τους οδηγεί πίσω στην παιδική τους ηλικία. Κανείς δεν μπορεί να σπάσει τελειωτικά αυτό το νήμα. Ανθρώπινο.
Κάποιοι όμως γαντζώνονται , κρέμονται από αυτό και φοβούνται τις στιγμές της μοναχικότητας. Την αποφέυγουν σαν πανούκλα και έτσι δεν μένουν ποτέ μόνοι και δεν επικοινωνούν ποτέ αληθινά με τον εαυτό τους . Continue reading →

Οι ομαδικές πτήσεις μας ξεκίνησαν χτες και το όνειρο μας άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Το Αερόστατο μας σηκώθηκε από το γνώριμο του έδαφος και έβαλε πλώρη προς το άγνωστο με καύσιμα τον ενθουσιασμό, τον ζήλο και τις γνήσιες θερμές σχέσεις του πληρώματός του. Σχέσεις γνώριμες, σχέσεις πρωτόγνωρες, σχέσεις περιστρεφόμενες και αμφίδρομες. Continue reading →

Δεν έριξε ακόμα την δυνατη βροχή που εγκυμονεί από το πρωί. Το αερόστατο έκανε σήμερα την πρώτη πτήση του και με χαρά είδε πολλούς πολλούς φίλους να μπαίνουν στο καλάθι του.Είδε να απογειώνονται μαζί και να να γυρνούν να κοιτούν την πόλη και τους εαυτούς τους από ψηλά. Continue reading →